Waarom “Energie” een onmisbaar onderdeel is bij teamontwikkeling (en daarom een van de kernwaarden van Be Robin is)

 Het is een donderdagmiddag in april. We zijn op een monumentale boerderij in Twente, waar we regelmatig teamsessies verzorgen. De zon schijnt, de vogels fluiten en er staat een zacht briesje; het is heerlijk lenteweer! Maar binnen, in de trainingsruimte, hangt de sfeer er heel anders bij…

Onder de oppervlakte speelt van alles

Een groep van 11 leidinggevenden van een groot regionaal bedrijf zit in een kring. Ze zijn hier voor een tweedaags trainingskamp, de aftrap van hun teamontwikkelingstraject bij Be Robin. Er wordt over koetjes en kalfjes gepraat, maar de gezichten staan gespannen en de mensen kijken elkaar niet echt aan. Je voelt de spanning borrelen onder de oppervlakte. Want de deelnemers weten allemaal dat, hoe gezellig ze het op hun werk ook met elkaar lijken te hebben, er van alles speelt wat niet uitgesproken wordt. Dat is waarvoor ze hier zijn, want het belemmert ze in hun functioneren als team. Ze voelen de noodzaak, maar zien er ook enorm tegenop.

De reddende lach

Emil begint te vertellen over Be Robin en waar we voor staan. 11 serieuze gezichten kijken Emil aan. Daarna stelt Jan zich voor en begint hij met een anekdote uit zijn tijd in Expeditie Robinson. Zoals Jan dat doet: heel expressief en met veel armgebaren. Hij eindigt zijn verhaal met: “Dan sta je daar, met je goeie gedrag, en word je er ineens uit gestemd!” De verontwaardiging is nog in zijn stem te horen en het gezicht dat Jan erbij trekt is zo komisch dat er een lachsalvo door de kring gaat. En terwijl het gelach wegebt, voelen we ook de spanning zakken.

Aan de slag met een energieke opdracht

Als Jan zijn verhaal heeft afgerond, doet Emil de deur open en zegt: “Het is heerlijk weer, dus we hebben buiten een mooie opdracht voor jullie klaargelegd.” Sommigen staan meteen op en lopen naar buiten, anderen lopen er wat aarzelend achteraan. In het gras staan twee picknicktafels met houten blokjes met cijfers en tekens. Verderop hangen wat gekleurde zakjes aan de takken van twee grote eiken en Jan houdt een stapel blinddoeken in zijn hand. “Wat gaan we nou krijgen?” wordt er gefluisterd achter in de groep.

Jan deelt de deelnemers op in twee groepen, legt de opdracht uit en verdeelt de blinddoeken. Na de “Go!” gaan de groepen elk naar hun eigen picknicktafel en beginnen met de opdracht. Snel, snel gaan ze aan de slag, want ze willen eerder klaar zijn dan de andere groep. De ene groep staat lang te overleggen over de aanpak. Er wordt veel gepraat en gediscussieerd, maar beslissingen worden niet genomen. De andere groep gaat heel anders te werk; één persoon neemt de leiding en gaat meteen aan de slag. De rest staat een beetje toe te kijken en fluistert onder elkaar over hoe zij denken dat de opdracht eigenlijk beter kan worden opgelost. Intussen worden er over en weer blikken op de andere groep geworpen en wordt het gevoel van competitie steeds sterker. Maar dichterbij de oplossing komen beide groepen nog niet.

Patronen worden zichtbaar

“Stop maar even!”, roept Emil na 10 minuten. Vertwijfeld kijken een paar deelnemers elkaar aan. Ze waren toch best goed bezig? Aan de eerste groep stelt hij de vraag: “Hoe gaat het bij jullie?” “Wel goed”, antwoord iemand, “we waren goed aan het overleggen over wat we gaan doen en nu moeten we daarmee stoppen.” Emil vraagt kritisch: “Dat overleggen hebben we gezien, het leek bij jullie wel een kippenhok! Enneh, leidt dat al ergens toe?” De deelnemers van de groep kijken elkaar aan en beginnen dan te lachen. “Nee, niet echt eigenlijk.” Emil vertelt welke patronen hij heeft gezien in hun aanpak en geeft ze tips over hoe de samenwerking beter zal verlopen.

“En hoe ging het bij jullie?” vraagt Jan aan de tweede groep. De leider van deze groep neemt meteen het woord. “Ja goed! We hebben de puzzel nog niet opgelost, maar ik heb het gevoel dat ik er bijna ben!” Jan kijkt de rest van de groep aan. “Hoe denken jullie daarover?” Er wordt wat geschuifeld en afgewacht, maar dan neemt iemand het woord. “Mwah, zij doet meteen haar best, maar wij hebben het idee dat de puzzel anders moet worden opgelost.” Jan vraagt “En hoe hebben jullie dat met haar gecommuniceerd?” “Euhm… niet, eigenlijk, we hadden het er alleen met elkaar over.” Jan vraagt aan de leider: “En jij begon lekker fanatiek, hè? Jij wilde deze opdracht echt snel en goed doen! Maar waar is je groep in deze opdracht gebleven?” Haar gezicht krijgt een rode kleur; ze kijkt de groep aan. “Sorry, ik geloof dat ik een beetje té fanatiek was…” Ook deze groep krijgt uitleg over de patronen die opvallen en tips over het communiceren en samenwerken voordat ze een tweede kans krijgen.

Aanspreken, uitspreken én lachen

De tweede ronde start beter, veel beter. De deelnemers luisteren naar elkaar, ze maken afspraken en de eerste puzzel wordt opgelost. Dan gaan de blinddoeken op voor een parcours, waarbij twee personen zonder blinddoek de overige groepsleden over het grasveld en langs obstakels moeten praten. Hilariteit alom als mensen de verkeerde kant op worden gestuurd, botsen of als het nét niet lukt om het juiste zakje uit de boom te halen. Van spanning is nu geen sprake meer! En het mooiste is: we zien dat de deelnemers zich uitspreken en elkaar aanspreken als mensen terugvallen in de patronen van de eerste opdracht. Hier kunnen we mee verder, om dit te verdiepen en dan te vertalen naar concrete handvaten voor de praktijk.

Door te doen ontstaat energie

Terug in de trainingsruimte merken we dat de energie heel anders is dan aan het begin van de ochtend. “Hoe vonden jullie dit?” vraagt Emil. Er komen verschillende antwoorden uit de groep:

• “Leuke opdrachten! Ik heb merkte dat ik bij de tweede poging veel beter gehoord werd.”
• “Ik vond het heel spannend, maar dat is nu wel weg. We hebben in tijden niet meer zo gelachen samen. Ik heb er echt zin door gekregen om verder te gaan!”
• “Ik herkende eigenlijk heel veel van hoe het op kantoor ook gaat. We spraken elkaar niet aan op ons gedrag, we luisterden niet goed en we spraken ons niet uit. Maar bij de tweede poging deden we dat wel en ik merkte dat dit werkt!”

En dat laatste, daar gaat het om. Door met opdrachten verschillende situaties te creëren, maken we patronen zichtbaar. Door te doen ontstaat er energie, valt de spanning weg en wordt het makkelijker om het gesprek aan te gaan. Dat is waarom “Energiek” een belangrijke kernwaarde is voor Be Robin!

Herken je dit?

Zijn er in jouw team ook situaties waarin de spanning zo hoog is, dat het echte gesprek niet goed op gang komt? Probeer dan eens even uit de situatie te stappen. Ga een ronde wandelen met elkaar, trap een balletje of (sla twee vliegen in één klap) pak een fysieke klus aan die al te lang is blijven liggen, zoals onkruid wieden of opruimen. Wedden dat jullie daarna met nieuwe energie en inzichten het gesprek beter aan kunnen gaan?

Wil je patronen zichtbaar en bespreekbaar maken, zodat je ze structureel kunt aanpakken? Dan is Be Robin de ideale partner. Bel of mail ons om een afspraak in te plannen voor een kop koffie of een telefonisch gesprek. Wij denken graag met je mee over samenwerking en communicatie.

PS: Energiek is maar een van onze kernwaarden. Onze andere kernwaarden zijn: verantwoordelijkheid, uitdaging, groei en duurzaamheid.